Czytanie słów Boga Wszechmogącego | „Głos Boga skierowany do całego wszechświata: Wypowiedź Dziewiętnasta” Błyskawica ze Wschodu

Czytanie słów Boga Wszechmogącego | „Głos Boga skierowany do całego wszechświata: Wypowiedź Dziewiętnasta” Błyskawica ze Wschodu

Bóg Wszechmogący mówi: „Powinnością ludzkości jest przyjmowanie Moich słów jako podstawy przetrwania. Człowiek musi ustanowić swoją własną porcję każdej części Moich słów; nieuczynienie tego byłoby proszeniem się o kłopoty i szukaniem własnego zniszczenia.
Ludzkość nie zna Mnie i dlatego, zamiast ofiarowania Mi w zamian swojego własnego życia, jedynie paraduje przede Mną ze śmieciem w rękach, próbując Mnie w ten sposób zadowolić”.

„Jednak, będąc daleko od zadowolenia się takim stanem rzeczy, nadal stawiam wobec ludzkości wymagania. Kocham dary człowieka, ale nienawidzę jego żądań. Wszyscy ludzie mają serca wypełnione chciwością – to tak, jak gdyby ludzkie serce było sługusem diabła, a człowiek nie był zdolny do uwolnienia się i ofiarowania Mi swojego serca. Kiedy mówię, człowiek słucha Mojego głosu z wytężoną uwagą, ale kiedy przestaję mówić, znowu zaczyna własne »przedsięwzięcie« i całkowicie przestaje słuchać Moich słów, tak jak gdyby Moje słowa były jakimś dodatkiem do jego przedsięwzięcia. Nigdy nie byłem zbyt pobłażliwy dla ludzkości, a jednak byłem również względem niej cierpliwy i tolerancyjny. I tak, z powodu Mojej pobłażliwości, wszystkie istoty ludzkie stały się wyniosłe, niezdolne do samopoznania i refleksji nad sobą oraz wykorzystują one Moją wyrozumiałość, aby Mnie zwodzić. Ani jednemu spośród nich nie zależy na Mnie szczerze i ani jeden spośród nich nie ceni Mnie jako czegoś drogiego swemu sercu; dopiero w jałowym czasie wolnym okazują Mi powierzchowny szacunek. Wysiłek, jaki włożyłem w człowieka, jest już ponad miarę. Włożyłem w człowieka bezprecedensowy rodzaj pracy, a poza tym dałem mu dodatkowe brzemię, aby z tego, co mam i z tego, czym jestem, człowiek mógł pozyskać wiedzę i przejść przemianę. Nie proszę człowieka, aby był zwykłym »konsumentem«, lecz proszę go, aby był „wytwórcą” zdolnym do zadania klęski szatanowi. Mimo że może nie żądam niczego od człowieka, posiadam standardy odnośnie wymagań, które stawiam, ponieważ istnieje cel tego, co robię, oraz zasady, zgodnie z którymi działam – nie zabawiam się przypadkowo, jak wyobraża to sobie człowiek, ani nie formuję, w umyślnej kapryśności, niebios i ziemi oraz miriadów rzeczy stworzenia. W Moim dziele człowiek powinien być w stanie coś zobaczyć, coś zyskać. Nie powinien trwonić wiosny swojej młodości ani traktować swojego życia jak ubrania, na którym beztrosko może zbierać się kurz, lecz raczej powinien twardo stać na straży siebie samego, czerpiąc z Moich obfitości, zapewniając sobie radość, dopóki przez wzgląd na Mnie nie będzie mógł odwrócić się od szatana i przez wzgląd na Mnie nie dokona ataku przeciwko szatanowi. Czy to, o co proszę człowieka, nie jest bardzo proste?” 


z księgi „Słowo ukazuje się w ciele”


Czytaj więcej: Czym jest wiara w Boga