Pieśń uwielbienia „Czas”
I
Samotna dusza z dala przybywa,
sprawdza przyszłość, przeszłości szuka,
żmudnie trudzi się i goni za snem.
Nie wie skąd przychodzi,
ani dokąd mknie,
zrodzona we łzach, gaśnie w rozpaczy.
Choć przydepnięta, nadal trzyma się.
Twe przyjście to kres życia
w bólu i bez celu wciąż.
Nadzieję widzę już
i witam światła blask.
W mglistą dal wpatruję się,
dostrzegam zarys Twój.
To jest blask, Twojego oblicza blask.
II
Wczoraj, w obcej ziemi, bez celu,
drogę do domu znalazłem dziś.
Bliznami poznaczony, jak nie człowiek,
biadam, że życie to sen.
Twe przyjście to kres życia
w bólu i bez celu wciąż.
Nie jestem zagubiony.
Nie błądzę już, o nie.
Dziś jestem w domu swym.
Dziś białą szatę widzę Twą.
To jest blask, Twojego oblicza blask.
III
Wiele cykli odrodzeń,
czekania tyle lat,
Wszechmogący przyszedł dziś.
Samotna dusza znalazła drogę swą
i już nie smuci się. Sen tysięcy lat.
ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem
i śpiewaj nowe pieśni”
 |
| Obraz Kościoła Wszechmogącego Boga |
Czytaj więcej: Muzyka Chrześcijańska
没有评论:
发表评论